Εντοπιότητα! Για ασφαλείς κινητοποιήσεις.

Από τότε που ο Λένιν με τη φράση «Χτες ήταν πολύ νωρίς αύριο θα ‘ναι πολύ αργά» έδωσε στον παράγοντα χρόνο τη σημασία που έχει για την επιτυχία των επαναστάσεων, οι θεωρητικοί οι αναλυτές, οι ηγέτες των κινημάτων μελετούν όλες τις παραμέτρους για την έκβαση των λαϊκών αγώνων, αλλά αμελούν εγκληματικά ως συντελεστή επιτυχίας την εντοπιότητα των πρωταγωνιστών. Αυτά έως ότου ο γνωστός φυαλλοβόλος σχολιαστής εισάγοντας νέα μέθοδο για την εκτίμηση των κοινωνικών συγκρούσεων, παρατήρησε ότι οι οχυρωμένοι πίσω από το Συμβούλιο της Επικρατείας στην υπόθεση του Ελαιώνα κατάγονται από το Καπανδρίτι, τη Γλυφάδα και τους Θρακομακεδόνες. Τι δουλειά έχουν αυτοί οι ξένοι να ανακατεύονται στα ζητήματα του τόπου; Ερωτηματικό που λαμβάνει γιγαντιαίες διαστάσεις, αν αναλογιστούμε ότι οι ενδιαφερόμενοι για την επένδυση, κατάγονται από τον Ελαιώνα.

Ο κ. Μπάμπης Βωβός γεννήθηκε στα Καμίνια του Ελαιώνα, δίπλα στα πολλά εργοστάσια τούβλων. Ήταν αυτονόητο να γίνει μεγαλοεργολάβος. Οι εφοπλιστές του Παναθηναϊκού, οι κ.κ. Πατέρας και Τζίγγερ έπαιζαν στο ποτάμι με καραβάκια. Ο κ. Γιαννακόπουλος από τον Βοτανικό, γεννημένος μέσα στα φαρμακευτικά βότανα, ίδρυσε τη γνωστή φαρμακοβιομηχανία. Οι κάθε λογής επιχειρήσεις του κ. Βγενόπουλου οφείλονται στους τόσους και τόσους πάγκους που έστηναν οι γυρολόγοι στα πανηγύρια της Αγίας Ελαιούσας, της Αγίας Άννας και του προφήτη Δανιήλ. Οι ίδιος ο κ. Κακλαμάνης μεγάλωσε στην Σπύρου Πάτση, φερώνυμη οδό του Δημάρχου Αθηναίων από το 1917 μέχρι το 1929 και πρώτου προέδρου της «Ενώσεως Δήμων εξ Ελλάδος». Στο ενδιαφέρον για την ιδιαίτερη πατρίδα τους χρωστάμε το φιλόδοξο σχέδιο της διπλής ανάπλασης. Οι προσπάθειες των αλλοδαπών υποκινητών του Συμβουλίου της Επικρατείας είναι καταδικασμένες.
Αγαπητοί φίλοι, για να αντιληφθούμε τη σημασία της εντοπιότητας για την επιτυχία των κοινωνικών παρεμβάσεων, αρκεί μια ματιά στην Ιστορία.

Όλες οι επαναστάσεις των δούλων απέτυχαν για λόγους καταγωγής. Οι δούλοι στη Σπάρτη ήταν Μεσσήνιοι, στην Αθήνα Κορίνθιοι και στην Κόρινθο Μεγαρίτες. Αν ο Σπάρτακος είχε γεννηθεί στη Ρώμη και όχι στη Θράκη, θα είχαμε ξεμπερδέψει με το δουλοκτητικό σύστημα από το 70 π.Χ. Την στάση του Νίκα την έχασε ένας Αλβανός, ο Ιουστινιανός, και την κέρδισε μια Ελληνίδα, η Θεοδώρα. Ο Ιερός Λόχος συντρίφτηκε επειδή τον αποτελούσαν αλλοδαποί. Ο εθνικός στρατός, ο νικητής του εμφυλίου, δεν πολεμούσε εναντίον Ελλήνων αλλά εναντίον εαμοβουλγάρων και σλαβοκομμουνιστών. Το ΚΚΕ έχασε όλες τις κρίσιμες μάχες αφού είχε γραμματέα τον Ζαχαριάδη, αυτόν τον τουρκομερίτη.
Στην εντοπιότητα δίνει τεράστια σημασία ο λαός μας. Στα μαγαζιά με φρέσκα προϊόντα αναγράφεται σαφέστατα «Όλα ντόπια». Στα χασάπικα, πάνω στα τσιγκέλια, διαβάζουμε «κρέατα ντόπια». Για να τονίσουμε την ευθύτητα ενός χαρακτήρα, λέμε «είναι ντόπιος». Και τέλος θυμίζουμε ότι η ελληνική παροιμία συνιστά «παπούτσι από τον τόπο σου».

Τα παραπάνω δεν καταγράφονται από εμπάθεια, αλλά για να τονίσουμε ότι οι 130 διαμαρτυρόμενοι για τα 4 πεύκα, κινούνται από ιδιοτελή συμφέροντα των Θρακομακεδόνων, του Καπανδριτίου, της Γλυφάδας και των Εξαρχείων, και όχι από γνήσιο ενδιαφέρον για τον Ελαιώνα και την Κυψέλη.

Η πολιτική προστασία της Π.Ο.Τ.Α.

Όταν προ μηνών πληροφορηθήκαμε ότι ο Σκαραμαγκάς έχει ανακηρυχθεί παραμεθόριος περιοχή δεν μας κατέλαβε κατάπληξη επειδή γνωρίζαμε το ανάλογο προηγούμενο της Μεσσηνίας, που ίσως ισχύει ακόμα. Ο κ. Αντ. Σαμαράς, ως υπουργός Εξωτερικών, είχε αναγνωρίσει στην ιδιαίτερη εκλογική του περιφέρεια δικαιώματα «πρώτης γραμμής αμύνης» τα οποία απολάμβαναν υπό ορισμένες συνθήκες οι ψηφοφόροι του. Παράδοξο είναι το γεγονός αυτός ο ίδιος νομός διατελεί υπό καθεστώς «επιτηρούμενης ζώνης». Υπενθυμίζουμε ότι και κατά το παρελθόν στις παραμεθόριες «επιτηρούμενες ζώνες», κατόπιν βασιλικών διαταγμάτων, θεμελιώδη άρθρα του συντάγματος διατελούσαν σε αναστολή, απαγορευόταν η δράση των κομμάτων και αγνοούντο οι βουλευτές. Και το παράδοξο γίνεται αλλόκοτο όταν αυτό το καθεστώς ισχύει για τους οπαδούς και τα μέλη μόνο ενός κόμματος, δηλαδή του Συνασπισμού.
Αναλογιζόμενοι τη δράση τού εν λόγω πολιτικού σχηματισμού, ας εντοπίσουμε την προσοχή μας στις προσπάθειες που καταβάλλουν τα μέλη και τα στελέχη του για να διασώσουν το περιβάλλον όλων μας από την αρπακτική καταστροφική λύσσα πάμπλουτων και παντοδύναμων επιχειρηματιών. Και βέβαια στον Συνασπισμό αναγνωρίζεται το δικαίωμα να μάχεται για την προστασία του περιβάλλοντος σε όλη την Ελλάδα (Ελληνικό, Γουδή, Καϊάφας, Κάντανος, Τοπλού, Ελαιώνας) αλλά στερείται ως οργανωμένο και ενιαίο κόμμα όλων των πολιτικών δικαιωμάτων και συνταγματικών του ελευθεριών στον νομό Μεσσηνίας. Στην ηγεσία στα στελέχη και στους βουλευτές του Συνασπισμού, η επίσκεψη στον νομό επιτρέπεται μόνο υπό καθεστώς επιτήρησης, οι επικοινωνίες παρακολουθούνται επιδεικτικά, ούτως ώστε να αποφεύγονται, και το παραδοσιακό ή ηλεκτρονικό ταχυδρομείο καταστρέφεται. Στο προηγούμενο συμπέρασμα καταλήγουμε αβίαστα επειδή το κόμμα αυτό στη Μεσσηνία στηρίζει –όπως και όλα τα άλλα κόμματα– τον εφοπλιστή Κωνσταντακόπουλο που χτίζει (έχτισε κιόλας την πρώτη) τέσσερις ιδιωτικές πόλεις στο νομό, τη λεγόμενη Π.Ο.Τ.Α.
Αυτή η ιδιωτική πολεοδομία ενταφιάζει ένα τοπίο μοναδικού φυσικού κάλλους, μια περιοχή ιδιαίτερου ιστορικού ενδιαφέροντος και μια οικονομία ευαίσθητων ισορροπιών όπως έχουν αποδείξει παλαιότερα δημοσιεύματα της «Ελευθεροτυπίας», της «Εποχής», της «ΓΑΛΕΡΑΣ», που δεν κυκλοφορούν στη Μεσσηνία λόγω του καθεστώτος επιτήρησης. Χωρίς πληροφόρηση, χωρίς καθοδήγηση, χωρίς πολιτικό έρμα και στόχους, μόνη και αβοήθητη, χωρίς επαφές με την ηγεσία, η νομαρχιακή επιτροπή του ΣΥΝ συντάσσεται με τον επιχειρηματία, λειτουργεί ως τμήμα της πολιτικής του προστασίας (αυτή είναι η πολιτική τελικά του Συνασπισμού για την Π.Ο.Τ.Α.) αντίθετα στη δράση των βουλευτών του κόμματος, αντίθετα με τις δηλώσεις του κ. Τσίπρα, αντίθετα με τα λαϊκά συμφέροντα, αγνοώντας τις αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας, εις βάρος του περιβάλλοντος, της Ιστορίας και του τόπου.
Προφανώς λόγω των ειδικών συνθηκών, και πάλι, δεν κατέστη δυνατόν να πληροφορηθούν στην Κουμουνδούρου που έχει φτάσει η νομαρχιακή επιτροπή Μεσσηνίας. Αν γνώριζαν την κατάσταση θα επανέφεραν την πολιτική τάξη. Το φύλλο της «Ελευθερίας» Καλαμάτας (22/12/08) που δημοσιεύει την απόφαση της Ν.Ε. Μεσσηνίας για την Π.Ο.Τ.Α., αφού κρύφτηκε στις διπλές σόλες έμπιστου συνεργάτη μας, περνώντας νύχτα τα βουνά, ξεγελώντας σκοπιές και περίπολα, έφτασε τελικά ανέπαφο στα χέρια μας.

Καλή πατρίδα σύντροφοι